Þetta stóð alltaf á rauðu jólapottunum Hjálpræðishersins sem var safnað í fyrir jólin. Ég ætla að stinga upp á því að við segjum þetta svona í dag: Hjálpaðu mér Guð til að hjálpa sjálfri mér. Hvað finnst þér um það? Það gerist allt mögulegt í daganna framgangi, líka þegar við erum alls ekki stórlega miður okkar heldur bara heldur glaðlegar. Við getum samt misst móðinn af einu og öðru. Og þá – þá kemur það okkur til góða að vita að Guð hjálpar okkur þegar við hjálpum okkur sjálfar. Við gerum eitthvað til að koma okkur aftur á sporið, bara eitthvað, og við förum aftur að ráða við daginn. Og ef við ráðum nú samt ekki við daginn í dag kemur góði dagurinn bráðum. Og enn vitna ég í Steinunni okkar Pálsdóttur sem segir svo oft um Guð vinkonu okkar: Hún brallar svo. Yndislegt segi ég. Ég hugsa að þú segir það líka.
Blíðar kveðjur, Auður Eir