Nú er fastan. Hún er haldin níu vikur fyrir páskana til að gefa okkur tækifæri til að undirbúa okkur undir gleði páskanna. Föstutíminn hefur oft verið heldur dapurlegur í kirkjunni með þungri tónlist og banni á margt sem gerir okkur lífið þægilegt og skemmtilegt. Við erum ekki skyldug til að hafa föstuna svona dapurlega og við getum valið hvort við höldum hana eða ekki. Jesús talaði um föstuna sem var fastur siður í helgihaldi í Gyðingalandi. Fastan var mikil dygð og þegar fólk fastaði málaði það sig með ösku í framan svo hitt fólkið sæi hvað það lifði góðu trúarlífi. Jesús sagði að það skyldu þau alls ekki gera. Hann sagði alltaf að trúin væri ekki reglur heldur vinátta við sig. Ég er tréið, sagði hann. Þið eruð greinarnar. Þið iðkið trú ykkar með því að vera í mér, hafa trú ykkar í hjarta ykkar og vinna með mér. Fólkið hans sem var með honum daglega fastaði ekki. Þau voru harðlega gagnrýnd fyrir að bregða svona út af reglunum og Jesús sagði að þau gætu bara alls ekki fastað meðan þau ættu gleðina yfir því að hann væri hjá þeim. En seinna myndu þau fasta. Þegar þau þyrftu. Fastan var ekki sýning og ekki sjálfspynting. Hún var leið til að dýpka vináttuna við Guð sem frelsar og gleður og huggar og uppörvar og gefur máttinn til að gera það sem er gott og yndislegt. Og það er hægt að fasta á fleira en mat eða svefn eða skemmtanir þótt það sé líka hægt að sleppa einhverju af þessu um tíma ef okkur finnst það verða okkur til góðs.
Í kvöld ætlum við að tala um möguleika okkar til að fasta á hugarvíl. Við ætlum að stinga […]