Blog

Maður er nefndur André Gounelle og var prestur í kirkju reformertra í Frakklandi og kennari við guðfræðideild mótmælenda í Montpellier.
Hann hefur ritað bók sem nefnist: Að vera mótmælandi. Meginlínur.( Protestantisme. Les grands principes)
Þar skrifar hann um ábyrgð einstaklingsins og farast svo orð í lauslegri endursögn.
Heimsmynd og umhverfi okkar taka örum breytingum . Það er freistandi og virðist raunar skynsamlegt að hlíta þar leiðsögn sérfræðinga og kjörinna fulltrúa, sem við teljum að hafi kynnt sér málin.Við fylgjum ákveðnum stjórnmálaflokkum, félögum, stofnunum og kirkjum. Hvernig ætti ein manneskja að taka afstöðu eða breyta nokkru til eða frá? Mér virðist þessi afstaða ganga í berhögg við anda mótmælendahefðarinnar. Það er ekki hlutverk annarra, sama þótt þar fari sérfræðingar eða gildar stofnanir, að ákveða fyrir mig hvað ég hugsa, hverju ég trúi eða hvað ég geri eða setja mér leiðarreglur. Ég ber alltaf persónulega ábyrgð á því.
Í upphafi siðbótarinnar var einn maður, Marteinn Lúter. Hann neitaði að þagna eða beygja sig fyrir guðfræðingum Rómarkirkjunnar og keisaradæminu. Bæði ríki og kirkja urðu að beygja sig og breytast. Ein manneskja er miklu meira megnug en við höldum yfirleitt. Hugsum fyrst sjálf, áður en við látum ákveða fyrir okkur.
Bestu kveðjur, Dalla Þórðardóttir

Það er eitt og annað sem við höfum hvert eftir öðru en ættum að athuga áður en við endurtökum það. Það er sífellt endurtekið að það sé ekki það sem gerist sem skiptir mestu heldur það hvernig við bregðumst við því. Ég er ósammála. Ég hugsa fyrir mitt leyti að þetta eigi oft við og þá frekar við smærri atburði lífsins og þá sé gott að hafa þetta í huga. En ég er þess fullviss að atburðir gerast sem valda slíkum straumhvörfum í lífi fólks að það verður ekki bætt með skynsamlegri afstöðu. Það verður ekki komist af við suma atburði nema með hjálp Guðs sem ein getur gefið hugrekkið til að komast af við þá. En hún er alltaf hjá okkur og hjálpar alltaf.
Blíðar kveðjur, Auður Eir

Epiktet var heimspekingur í Litlu Asíu og fæddist um árið 50. Hann var leystur frá þrældómi og setti á fót skóla sem margir sóttu. Epiktet vildi snúa hug áheyrenda sinna að æðstu viðfangsefnum. Hann skrifaði ekki bækur en nemandi hans skrifaði orð hans hjá sér. Það er ekki víst að Epitket hafi skrifað til kvenna og því ósanngjarnt að snúa máli hans á mál beggja kynja.

Epiktet sagði að við skyldum gera okkur grein fyrir því að sumt væri á okkar valdi en annað alls ekki. Hann sagði það sem svo oft er endurtekið, ég veit ekki hvort hann var fyrstur til að segja það, að það sé ekki það sem gerist sem valdi okkur áhyggjum heldur viðhorf okkar til þess. Ef eitthvað raskar hugarró okkar eða hryggir okkur skulum við ekki kenna öðrum um það heldur rekja það til viðhorfa sjálfra okkar. Hann sagði að vanþroskaður maður þekkist á því að hann sakar aðra um það sem honum finnst fara miður. Hann sé nokkuð kominn á veg ef hann kennir sjálfum sér um. En sannmenntaður maður ásaki hvorki aðra né sjálfan sig.

Úr Handbók Epiktets, Hver er sinnar gæfu smiður í þýðingu dr. Brodda Jóhannessonar. Almenna bókafélagið hf. 1993.

Sigmund Freud sem var held ég bara að sé kallaður faðir sálfræðinnar sagði að tvenns konar hættur stöfuðu að okkur. Þær ytri sem við sjáum og eru eðlilegar og við getum varað okkur á, og þær innri sem spretta upp í huga okkar. Hvað finnst þér? Ég kalla þessar innri hættur lífsóttann, og talaði um hann í síðustu kveðju. Við spyrjum sömu spurninganna um lífsóttann og syndina, hvenær byrjuðum við að gera það sem við áttum ekki að gera og hvenær byrjuðum við að kvíða og óttast? Ég held þetta sé svona: Ýmislegt í lífinu ógnar okkur og við óttumst það. Og lífsóttinn sest að í okkur og ógnar okkur líka.   Hann hefur gert okkur öryggislausar og þess vegna hleypum við fleiri og fleiri ógnum inn til okkar. Eða hvað heldur þú? Ég held að það hafi verið þess vegna sem Guð kom sjálf og var Jesús. Hún kom af því að hún sá að hún varð að koma. Hún varð að hjálpa okkur. Og hún gerði það. Það höfum við allar séð aftur og aftur og enginn endir verður á því.

Blíðar kveðjur, Auður Eir

Jóhannes 2. 13 – 25

Jesús fer að mótmæla

Jesús færir sig frá heimasviðinu út í heimssviðið og efnir til mótmæla. Hann var kominn til að segja að hann væri frelsari allrar veraldar, Guð komin til fólksins síns. Það var undirstaða alls sem hann sagði og gerði. Hann sagði það stundum hreint út en stundum í gátum eins og í þessum kafla. Hvaða baráttuaðferðir sýnist þér hann hafa notað? Mér sýnist hann hafa boðað og verið nálægur, sýnt vinsemd og gert kraftaverk. Og andmælt yfirvöldunum, sjaldnast eins og hér er sagt en oftast með því sem hann sagði. Hann vissi að þau gátu ekki þolað það en hann varð að segja það. Brjótið musterið og ég reisi það aftur á þremur dögum, sagði hann og meinti upprisuna. Ekki skildu fyrirmennirnir orð í þessu og vinkonurnar og vinirnir skildu það ekki fyrr en han reis upp. Jesús barðist alltaf fyrir málum sínum og naut alltaf lífsins í þeirri miklu baráttu. Hugsaðu þér öll boðin sem hann var í og hélt sjálfur.

Mér finnst það samt ekki skynsamlegt og við kennum það ekki á námskeiðunum okkar í Kvennakirkjunni. Við kennum hver annarri að hvíla í því að við erum yndislegar manneskjur af því að við erum vinkonur Guðs. Og takmarkanir eru ekki sem verstar. Við erum allar takmarkaðar. Við erum takmarkaðar af lífsóttanum og við erum takmarkaðar við hæfileikana og tækifærin sem við eigum. … Takmarkanir okkar kenna okkur að gleðjast yfir því að geta unnið með þeim sem kunna það sem við kunnum ekki. Þær bjóða okkur að hasla okkur völl þar sem við kunnum að vinna og láta okkur líða vel þar. Þær bjóða okkur að treysta svo vel hæfileikunum sem við eigum að það valdi okkur engum vanda þótt annað fólk hafi hæfileika sem við höfum ekki.

Auður Eir Vilhjálmsdóttir: Gleði Guðs, Kvennakirkjan 2004

Jóhannes 2. 1 – 12

Fyrsta veisluþjónusta Jesú

Jesús var í brúðkaupi og breytti vatni í vín eins og mikið er vitnað til. Það var fyrsta kraftaverkið sem hann gerði. Han gerði það í hópi vina og fjölskyldu og fyrir hvatningu mömmu sinnar. Hún, húsfreyjan, vissi hvað það hefði verið erfitt fyrir brúðhjónin ef veitingarnar hefðu ekki verið nógar. Það gæti sýnst að Jesús hafi svarað mömmu sinni púkalega að ekki sé meira sagt. En það er útilokað. Hann hefur verið að segja: Mamma mín, ég veit þú veist hver ég er og vilt mér alltaf allt það besta. En viltu nokkuð vera að trana mér fram núna? Auðvitað fór hann að ráðum hennar og það var best. Ætli hann hafi ekki stundum hugsað til hennar seinna í öllum boðunum sem hann hélt sjálfur?

Jóhannesarguðspjall mun smátt og smátt birtast hér (smellið á hér)

Við höldum áfram að tala um blessun kristinnar trúar okkar og nú skulum við tala um jafnvægið. Þegar ég var lítil átti ég gullfallegan djúpan disk sem Rannveig sem passaði mig lét kaupa handa mér í Englandi.   Mér fannst hann mjög stór og með stórum börmum. Ég sé núna hvað hann var lítill en hvað barmarnir voru stórir og sléttir eins og mér fannst líka þá. Einu sinni var ég að ganga með diskinn fullan af kakósúpu út að eldhúsborðinu og þurfti ekki bara að halda fast um barmana heldur líka gæta að hverju skrefi svo kakósúpan skvettist ekki uppúr. Finnst þér ekki að það sé ýmislegt þessu líkt í dögunum?   Við þurfum að stíga varlega til að gæta að verkefnunum í höndum okkar. Við sjáum stundum seinna að þau voru ekki jafn stór og okkur fannst þá. Og alltaf megum við sjá að eins og ég komst slysalaust að eldúsborðinu komumst við oftast prýðilega gegnum dagana. Guð hjálpar okkur gegnum daginn og við þökkum henni af öllu hjarta.

Blíðar kveðjur, Auður

Jóhannes 1. 35 – 51

Fylg þú mér.

Jesús byrjaði að safna að sér hópi til að vinna með sér. Sum höfðu fengið undirbúning hjá Jóhannesi skírara sem sagði þeim hver Jesús var. Þau sögðu svo fleirum og Jesús bauð þau öll velkomin. Það er ekki strax sagt frá konunum sem hafa þó áreiðanlega komið líka. Sumar eru nafngreindar seinna. Það var ekki í tísku að segja frá konum. Þess vegna stendur ekkert um þær. En þær voru áreiðanlega í hópnum með mönnunum tólf sem einir eru nafngreindir vegna ríkjandi tísku sem guðspjallamennirnir áttuðu sig ekki á að breyta.

Jóhannesarguðspjall mun smátt og smátt birtast hér (smellið á hér)